Vrijdag (16/8) aangekomen in Foping (” Boeddha’s ge”effend land”). Na negen etappedagen 750 km afgelegd. De bergen van Shaanxi zijn mooi maar zwaar. Vaak pauzeren en uithijgen in temperaturen boven 30 C. Gisteren overnacht in een dorpje met hanengekraai en varkensgeknor en een schijtgat achter een gordijntje aan het einde van de gang.

De dames en ik leren elkaar beter kennen en de omgang is losser geworden. Da Mei is bedachtzaam, spreekt minder maar haar woord heeft gezag. Er Mei is de vrolijkste. Er klinkt muziek uit haar stuurtas en ze lacht vaak en aanstekelijk. Van de drie is zij de sterkste fietster. Xiao Mei is de regelnicht in positieve zin, want ze gaat voor ons onvermoeibaar overal op af. In negatieve zin weet ze tegenover mij niet de grens te trekken tussen hulpvaardigheid en bemoeizucht. Ik heb haar schertsend en later gemeend gezegd, dat ze mijn vriendin is en niet mijn moeder. Ze keek me verbaasd en de volgende dag deed ze niet anders. Dus vooruitkijken en tijdig situaties vermijden. Zou haar man in het hoge noorden weer eens hebben gezegd: Ga jij maar fietsen?

De drie Mei’s zeggen tegen anderen dat ze uit Dong Bei komen, het Noordoosten (letterlijk oostnoorden). Het is de nieuwe naam voor de oude naam Mantsjoerije, die na de Japanse bezetting in de jaren ’30 politiek niet meer correct was. De laatste keizerdynastie kwam er vandaan. We kwamen door de stad Hanzhong en dat was voor mij de gelegenheid eens te vragen of mijn gezellinnen ook Han-Chinezen waren. Volmondig ja. Later eens gevraagd (alle Chinese trefwoorden te voren in mijn woordenboekje opgezocht) of hun voorouders uit Dong Bei kwamen? Alweer ja. Afgaande op hun gelaatstrekken zouden ze best Mantsjoes kunnen zijn. Dat laatste heb ik natuurlijk voor me gehouden.

Wat er bij de lunch in een restaurant overblijft, gaat telkens in plastic zakjes mee. Aangevuld met wat boodschappen komen die bij avondmaal of ontbijt weer op tafel. Rijst die dan nog overblijft, komt ook weer in een restaurant in de kommetjes. ’s Morgens en ’s avonds eten we op de kamer van de dames, waar als ik binnenkom het kooktoestelletje tussen de bedden staat te pruttelen. Gisterenavond rijst, komkommer, ui, pinda’s. Appel en yoghurt toe. Ik drink een fles bier bij het eten. ” Beer cold, food hot, not good together” vindt Xiao Mei. Algemeenheden zijn heerlijk om te ontwijken. Dus “You chinese, I european”. Daar moet ze het maar mee doen.

Morgen met schone was in de tas weer het bergland in. Op naar Xi’an.

Foping, 17 augustus 2013