Pagina's

Rubrieken

Archief

Diversen

Ni hao (20)

Door Jan: 21/09/13

We hebben een paar keer in een dorp moeten overnachten. Niet omdat we dat graag wilden, maar de afstanden maken het noodzakelijk. Deze week was het twee keer raak. In zo’n dorp vallen we natuurlijk op en zodra we stoppen komen de eerste nieuwsgierigen al aanlopen. Het is een soort kuieren waarbij de gretigheid naar het nieuwe opvallend wordt ingehouden. In Baicao stonden 12 mensen ons aan te gapen. Mijn kamer was aan de straatkant en dus trok ik de gordijnen dicht voor de meute aan de overkant. De sanitaire voorzieningen waren gemeenschappelijk. Voor het toilet moest je een balkondak over en ik moest even rennen toen het de volgende morgen het regende.
Het was die dag heerlijk zonnig geweest en de bijna volle maan bescheen ’s nachts mijn dunne gordijnen alsof het een filmdoek was. Het dorp had geen straatverlichting en we wandelden voor het slapen gaan nog voorbij de bebouwde kom en China lag er sereen bij in het claire de lune.
Voor onze aankomst in Chengde overnachtten we in Boluongo. Voor mijn kamer betaalde ik nog geen vier euro, dus veel hoefde je niet te verwachten. Het echtpaar van deze herberg was duidelijk blij met onze komst en de slungelige puberzoon, was bereid mij even zijn computer af te staan om de mails te lezen. Daarna ging hij verder met zijn gamen en hij kreeg een kring van jongens om zich heen.
Mijn kamer was nu aan de achterkant en ik keek uit over de oranje daken van kleine huizen waartussen allerlei geheimzinnige paadjes liepen. Het binnenplaatsje liep uit naar een bakstenen bouwsel waar op de linker deur een teken voor “vrouw” stond. Het dak bestond uit golfplaten die door stenen op hun plaats werden gehouden. Toen ik vroeg waar het roilet was, leidden ze me daar naar toe. Mocht de gast ’s nachts dat geheime gemak willen bezoeken, dan kon hij gebruik maken van het uitgereikte zaklantaartje. Voor de deuropening van de mannen hing een gordijn. De mannen konden dus in- en uitwapperen.
’s Avonds maakten we nog een praatje het herbergechtpaar. De vrouw was redelijke modieus gekleed, had een innemend voorkomen en een prettige stem. Al luisterend gingen mijn gedachten toch uit naar dat merkwaardige secreet achter het huis dat zij dus ook dagelijks bezocht. Soms voel je je behept met een levendig voorstellingsvermogen.
Chengde, 21 september 2013
Tags:

Nog geen commentaren

Nog geen commentaren.

RSS feed voor commentaren op dit bericht.

Sorry, the comment form is closed at this time.