Pagina's

Rubrieken

Archief

Diversen

Van Bangkok naar Shanghai (7)

Door Jan: 04/06/16

Vietnam is een rijstland. Twee maal per jaar oogst. Op weg naar Son La fietste ik door dorpen waar de eerste oogst van het jaar werd binnen gehaald. Voor de huizen aan de straat lagen allerlei stukken zeil waarop de gedorste rijst was uitgestrooid. Met een soort grote waaier werd kaf en stof weg gewapperd, waarna het zeil aan de punten werd opgepakt om de rijst op te hopen en in zakken te scheppen. Hele dorpen waren er mee bezig.

P1010935 (Large)

Rijst is een bewerkelijk gewas en het zwaarste werk, het uitzetten van de jonge plantjes en het oogsten, is het werk voor vrouwen.

P1010937 (Large)

Handwerk dat uren, dagen vergt. Het dorswerk lijkt meer voor de mannen. De vrouwen dragen de rijstplanten aan en een man duwt ze in de dorsmachine en geeft bevelen. Op veel velden worden bundels rijstplanten tegen een schuin bord geslagen. Ook dat doet een man. In sommige sawahs rijdt wel eens merkwaardige ploegmachine door de modder, maar opvallend is dat er hier in het algemeen veel handwerk wordt verricht. Wanneer wij zeggen dat voor een gebouw de eerste spade in de grond wordt gestoken, dan kan dat ook de reusachtige schop zijn van een graafmachine. Bij een belangrijk bouwwerk is er dan een hotemetoot die in de cabine wat aan handles mag trekken. Gestoken in werkpak en met een fel kleurige helm op het hoofd is dat goed voor de pr. U weet wel, de burgemeester die de handen uit de mouwen steekt. De eigenlijke machinist zorgt ervoor dat zijn geëerde “collega” geen domme dingen doet. Hier in Vietnam staat al gauw een tiental mannen met de echte spade in de grond te wroeten.

De mooiste landstreken van Vietnam vind ik de dalen met de rijstvelden. Al die prachtige tinten groen, de kleine walletjes tussen de velden die merkwaardige patronen laten zien, de dorpjes erachter aan de voet van de berg.

P1010944

Het ziet er zo idyllisch uit. Vooral op een afstand. Als passant heb ik de neiging om het lieflijke erin te zien, maar het mooie resultaat dat zich voor je uitstrekt is product van hard werken van vele jaren. Er zullen wel eens conflicten zijn over grenzen, erfenissen, eigendom, waterrechten, e.d., maar daar ben ik niet bij. Wat er van de rijstplant overblijft, het stro, is voer voor de buffels, maar het meeste wordt op het land verbrand. Tientallen rookpluimen stijgen op en ’s avonds op je overnachtingsadres ruik je het aan je kleren.

 

P1010933 (Large)

Die rookpluimen kun je nog op grote afstanden zien en dat wisten de indianen (native Americans) natuurlijk, al lijkt me het signaleren ermee als de lucht in beweging is een probleem. Daar zal Winnetou wel een oplossing voor hebben gehad.

Er zijn hier in Noord-Vietnam vrouwen die kleurige doeken op het hoofd dragen. Onder de doek zit een knotje bijeen gehouden door een netje. Zij behoren tot de Thaïs en zelfs als ze op hun brommer zitten zijn ze te herkennen. Die helm komt bovenop het knotje en staat hoog op hun hoofd. Mocht hun in het verkeer iets overkomen, dan altijd mét dat knotje. De Thaï-mannen kan ik niet herkennen. Voor mij zijn het Vietnamezen.

P1010948 (Large)

Bij de receptie van mijn hotel liet ik mijn foto’s van de dames zien. Het knotje duidt erop dat de vrouw getrouwd is. Vietnamees-Thaïs idioom: een vrouw onder het knotje brengen (huwen).

Vietnam kent meer dan vijftig minderheden. Dat maakt het voor buitenstaanders erg ingewikkeld. Nog lastiger zijn de Thaïs voor Engels-taligen want er zijn White and Black Thaïs… De Amerikanen maakten het heel simpel: communisten en niet-communisten. Deze Thaïs horen volkenkundig wel tot die van Thailand en de Laotianen, maar hebben hun eigen geschiedenis. Al in de 7de en 8ste eeuw kwamen ze afzakken uit Yunnan. Toen de nazaten van Clovis over Europa heersten en Karel de Grote nog ver achter de horizon zat, vestigden ze zich hier al. De streek is die tussen Son La en Hao Binh. Staatkundig Vietnamees, maar etnisch Thaïs. Je kunt dus wel zeggen dat ze inheems zijn.

Ik geloof dat het verstandig is om langzamer te fietsen door de dorpen. Zeer velen groeten naar me. Gezinnen aan het ontbijt, bouwvakkers op stellages, handelaars aan de weg, noem maar op. Ze roepen en zwaaien naar me als een oude vriend. Ik moet goed opletten. Ik voel me als heer Tiennoppen in een verhaal van Harry Mulisch en niet groeten zou de wereldgeschiedenis vervalsen. Wat sommigen aan Engelse taalkennis hebben roepen ze me toe. Thank you. Hello. Good bye en zelfs good night in de morgen. Toen ik Dien Bien Phu uitreed was er een meisje dat telkens met haar elektrische brommer stilletjes in mijn buurt bleef. Ik stopte even voor een slok cola en daar stond ze vlak achter me. Ze wilde me per se een fles koud water aan bieden. Ik nam die dankbaar aan en ze reed terug naar Dien Bien Phu.

Son La, Vietnam, 4 juni 2016

Tags:

1 commentaar

  1. Hallo Jan, ik geniet van je verhalen! Goede voortzetting en ik brand een kaarsje voor een probleemloze tocht. Groetjes uit Greece.Coby

    Reactie by Coby — 5 juni 2016 14:48 @ 14:48

RSS feed voor commentaren op dit bericht.

Sorry, the comment form is closed at this time.